Story of my life
Astrid Daemen
Er was eens een meisje dat in het Westland werd geboren als eerste dochter van een Franse moeder en een Limburgse vader. Met de komst van haar zusje Zoé werd ze grote zus en later kwam er nog een derde zus, Lea. Zo groeide ze op in een gezin met 3 zussen.
In essentie leek ze best veel op haar lievelingsdier, de dolfijn. Ze was namelijk slim, sociaal, zorgzaam én heel gevoelig.
Van jongs af aan was ze al op zoek naar meer. Meer avontuur, meer ontdekken. Gek op het gevoel van nieuwe werelden die zich openen. De meeste nieuwe werelden ontdekte ze op papier. Ze las boek na boek en kon totaal in deze werelden verdwijnen. Zelfs de Bibliotheek was niet toereikend voor haar leeshonger, want toen ze álle B-boeken had gelezen, moest ze noodgedwongen vroegtijdig beginnen aan de C-boeken.
De boeken die eruit sprongen waren degenen met magie in de hoofdrol. Matilda was favoriet en Harry Potter las ze keer op keer opnieuw. In deze magische werelden kon ze helemaal opgaan. Toen de brief van Zweinstein uitbleef (ja, ze heeft erop gewacht), organiseerde ze zelf maar een Harry Potter slaapfeestje. Inclusief verkleden, het volgen van toverlessen, de (slaap)kamer van Griffoendor inclusief Dikke Dame en een wachtwoord voor toegang en natuurlijk ieder zijn eigen cape en toverstaf.
Ze leefde voor fantasiewerelden. Voor werelden waarin dieren konden praten of waar je in een knus hutje in een holle boom kon leven als kabouter. Werelden waarin alles mogelijk was. Tegelijkertijd kon ze wakker liggen van grote thema’s (Is er echt niks meer als je doodgaat? En wat nou als mijn ouders elkaar niet hadden ontmoet, dan was er voor mij NIKS geweest? Huh?). Ze voelde veel en ze voelde diep. Niet alleen dat van haarzelf, maar ook dat van anderen. Ze voelde aan hoe anderen zich voelden en streefde altijd naar harmonie. In een (lastige) klas met 30 kinderen een onbegonnen taak, dus verdween ze zo snel als het kon weer in een boek. Het was ook een manier om zich af te sluiten voor alle overprikkeling in de buitenwereld.
Een andere passie van haar was muziek. Een andere ingang naar nieuwe werelden. De manier waarop muziek een gevoel, een beeld, een verhaal kan overbrengen, dat is pure magie. Zingen deed ze de hele dag door, overal. Tot gezinsleden er genoeg van hadden, want het hield echt nooit op.
Toen ze opgroeide bleef ze op zoek naar magie. Door te werken met kinderen, door naar festivals te gaan (magische speeltuinen voor volwassenen), in de liefde (is verliefd zijn niet magisch?) en door te reizen en letterlijk andere werelden te ontdekken. Later vond ze de magie in spiritualiteit.
Er waren ook momenten dat ze de magie verloor. In tijden van burn-out, break-up en hernia werd ze nogal uitgedaagd om terug te keren naar die magische plek in zichzelf, temidden van al het duister.
Happiness can be found even in the darkest of times. If one only remembers to put on the light.
Dumbledore
De donkere tijden in mijn leven zijn voor mijn rol als coach heel waardevol. Omdat ik weet hoe het is om daar te zijn. Ik weet hoe het is om gepest te worden als meisje op de basisschool. Ik weet hoe het is om je anders te voelen of het gevoel te hebben er niet bij te horen. Ik weet hoe het is om zoekende te zijn naar jouw plek in deze intense wereld. Ik weet hoe het is als iemand uit je leven verdwijnt en je door rouw heen gaat. Ik weet ook hoe het is als het leven niet de moeite waard voelt. En omdat ik dat weet, kan ik jou hélemaal zien en horen als jij op dit moment door een donkere tijd gaat. En kan ik voor jou een lichtpuntje zijn in de duisternis, zoals die er voor mij ook altijd zijn geweest.
I was lucky enough
to have been to rock bottom
before, right?
So I know, for a fact,
that rock bottom is always
the beginning of newness.
It hurts and it’s painful
and then there’s the waiting
– where you don’t know
what the hell is going on
and you don’t think any of it
is going to make sense and then,
there is the rising.
Glennon Doyle Melton
Als het over magie gaat denk ik dat we veel van kinderen kunnen leren. Kinderen leven niet alleen in een magische wereld, ze zíjn magie. Net als volwassenen trouwens, alleen zijn zij het vaak vergeten. Kinderen vormen in mijn leven een rode draad. Dit begon op mijn twaalfde met mijn eerste oppasbaantje en via allerlei kindgerelateerde studies en werk (Orthopedagogiek, PABO) bracht het mij tot mijn eigen kindercoach praktijk. Kinderen herinneren mij eraan dat het leven bedoeld is om te spelen en ontdekken, dat er altijd meer gelachen en geknuffeld mag worden en dat we in het moment mogen leven.
Het is mijn missie om wat voor de toekomstige generatie kinderen te betekenen: Ik wil dat ze hun magische blik behouden én ik wil dat ze op jonge leeftijd kunnen ontdekken wie zij zijn. Zodat ze vanuit hun eigen veilige basis de wereld kunnen ontdekken. Op naar meer spelen en meer avontuur!
Als coach ben ik het meest in mijn element als ik coach in de natuur. Als ik je met speelse oefeningen kan laten herinneren wie je diep van binnen bent, waar jouw hart sneller van gaat kloppen en wat jij hier te doen hebt.
In januari 2022 ben ik begonnen aan een jaartraining tot Medicijnvrouw (https://vuurvrouw.mykajabi.com) en het voelt alsof ik eindelijk mijn brief van Zweinstein heb gekregen. Les krijgen in de krachten van de natuur, de verbinding met het mystieke. ceremonieel werk, het (medicijn)wiel, het verbinden met je eigen kern en met elkaar, de universele wetten, schaduwwerk en bovenal een liefdevolle sisterhood waar ik me thuis voel. De toekomst zit vol magie!
